De Call of Duty League Champs in Allen, Texas, vonden afgelopen weekend plaats en OpTic Texas pakte de titel voor het thuispubliek.
Kenneth "Kenny" Williams, wereldkampioen en MVP van het 2022 Wereldkampioenschap, staat bekend om zijn focus op fundamentals en snelle AR-gameplay.
Tijdens zijn carrière heeft hij geleerd van Call of Duty-veteranen, die hem hebben geholpen het spel beter te begrijpen. Om een topspeler te zijn, moet je coachbaar zijn, opbouwende kritiek kunnen geven en ontvangen en het spel strategisch kunnen benaderen. Als leider van het team geeft hij die kennis en ervaring door aan de rest van het team.
OpTic bereidt zich voor op wedstrijden door anderhalf uur van tevoren te oefenen om de communicatie in de wedstrijd aan te scherpen en eventuele zwakke plekken weg te werken voordat de wedstrijd begint. Kenny maakt zijn hoofd leeg en komt in de zone door naar verschillende soorten muziek te luisteren die hem gefocust maken op de taak die voor hem ligt. Dit voorbereidingsritueel helpt hem om het speeltempo en de positionering van zijn team te beheren en is cruciaal voor het succes van het team elke wedstrijd.
Kenny heeft altijd een SCUF gebruikt om de competitie te domineren en gebruikt momenteel een SCUF Infinity4PS. In tegenstelling tot andere pro's die de rumbles verwijderen om afleiding te voorkomen, laat hij deze erin om het volledige gevoel van het spel te krijgen. De digitale tap-triggers zorgen ervoor dat hij snel en snel kan schieten.
"Voor mij is de controller perfect. Ik zal hem niet snel veranderen. Als het niet kapot is, repareer het dan niet."
Lees het volledige videotranscript
Ik kom uit Memphis, Tennessee, geboren en getogen. Uit het zuiden, dus ik ben een zuidelijke jongen. En ik speel graag videogames.
Ik ben Kenny en ik speel voor OpTic Texas. In ons team, OpTic Texas, zitten ik, Shotzzy, Dashy en Pred. Ik zou Shotzzy een goofball noemen. Dashy zou ik een vulkaan noemen. Pred zou ik klassenclown noemen.
Ik ben dit jaar pas lid geworden van het team. Ik heb altijd in een team gezeten, LAT. Niemand had ooit gedacht dat ik weg zou gaan, maar hier ben ik dan. Toen ik bij dit team kwam, beloofde ik kampioenschappen te brengen. Tot nu toe heb ik er één gebracht.
Mijn keuze voor een controller is dus de SCUF PS4-controller. Dat is altijd mijn keuze geweest. Alles is standaard, behalve dat ik mijn rumbles erin houd en digitale tik gebruik. Het reageert snel. Ik gebruik ook trillingen, ik ben een van de weinige pro's die trillingen gebruikt en SCUF zorgt elke keer weer voor de juiste trillingen.
Je kunt ook paddles toevoegen aan je controller. Je kunt ze toewijzen aan wat je maar wilt. Die kunnen veel helpen, omdat je dan kunt springen en je duim op je analoge stick kunt houden. Voor mij zijn de controllers perfect. Ik zal niet snel veranderen. Als het niet kapot is, repareer het dan niet.
Mijn speelstijl zou zeker agressief zijn, radar. Ik ben goed in het verkrijgen van informatie. Ik roep veel informatie op, maar ik speel ook een AR-rol in een sneller tempo dan andere spelers. Mijn rol is een soort flexibele rol en ik doe het duidelijk het beste van het beste. Ik heb veel geleerd van veel veteranen en heb geleerd hoe ik het spel volwassener kan spelen. En dat is iets wat ik mijn teamgenoten graag wil leren.
We spelen meestal anderhalf uur voor onze wedstrijd. We proberen onze vocalen warm te krijgen en met elkaar te communiceren om er zeker van te zijn dat iedereen wakker is. Ook het feit dat we niet zoveel fouten maken. Dus voor mij is dat mentaal het belangrijkste om in die winnende mindset te komen. Als je cultuur goed is en je chemie is goed, dan kun je een beetje voorspellen wat je teamgenoten gaan doen en dat helpt bij het winnen. Dus ik heb het gevoel dat het dit jaar veel van dat is geweest, omdat ik in een team zit met drie nieuwe spelers. We hebben elkaar leren kennen, zijn veel met elkaar opgetrokken, dus het is echt heel leuk geweest.
Een paar rituelen die ik doe, ik bedoel, ik hou van muziek. Dat maakt mijn hoofd leeg en ik word er nuchter van. Rod Wave, Drake, Lil Uzi Vert, ik zet Adele aan. Liefde in het donker. Dat is mijn go-to. Ik kan niet zingen. Ik kan niet zingen. Heb je hier iets van een shot of zo? Geef me een shot. Dan begin ik te zingen. Dan komt de karaoke Filippijnse kant van mij naar boven.
Er is zeker een verschil tussen in-game en uit-game. Ik denk dat als ik ga zitten en de kaart laad en we beginnen te rennen met onze personages, dat ik dat ben. Ik ben een superfundamentele jongen, dus ik wil dat dingen fundamenteel kloppen. Als ik in het spel zit, merk ik dat er dingen niet kloppen of als ik buiten het spel over de kaart kijk, merk ik dingen op.
Voor mij zou ik zeggen dat een goede kaart voor ons team is als ik geen slechte dingen merk tijdens de kaart. Dat we ons spel vertragen of dat de map ongemakkelijk aanvoelt of dat we dit vuurgevecht missen, dit niet doen, dit niet doen. Dus wat de score ook is, zolang we de juiste dingen doen, beschouw ik dat als een goede kaart.
Wanneer ik terug in de realiteit beland, is het einde van de kaart en zie ik de overwinning of de nederlaag. Als leider van het team ben ik meestal de eerste die iets zegt, ongeacht, eh, na de kaart, winnen of verliezen. Ik klets veel als het spel is afgelopen en het is goed of slecht, kletsen. Dat ritueel na de wedstrijd, als we verloren hebben, wil ik gewoon heel erg slecht eten. Ik eet alleen gezond als we winnen.
Ik denk dat je om een topspeler te zijn, zoals ik het graag noem, coachbaar moet zijn, dat is nummer één. Je moet kritiek kunnen geven en ook goed kritiek kunnen incasseren. Je moet meer over het spel nadenken, meer in het algemeen over het spel nadenken en bijvoorbeeld een schuttersspel spelen. Ik denk dat je dan pas elite wordt.