Als winnaars van Champs 2023 en grote finalisten voor Champs 2024 is New York Subliners een team dat consequent CoD op het hoogste niveau speelt.
Dit is voor een groot deel te danken aan Matthew "KiSMET" Tinsley, die in 2022 bij het team kwam als SMG-speler. Daarna hielp hij NYSL om de eerste Major van 2023 en de Champs-trofee van 2023 mee naar huis te nemen, waarbij hij zelfs de titel Champs MVP in de wacht sleepte.
KiSMET weet hoe belangrijk het is om ook buiten de wedstrijd voorbereid te zijn. Voor hem zijn de strategieën van NYSL als een draaiboek - wat de situatie ook is, ze hebben er al voor gestudeerd. Het fysieke en mentale spel zijn even belangrijk. Of het nu gaat om het oefenen van handoefeningen of het koel houden van zijn team, KiSMET zorgt ervoor dat het team kalm blijft tijdens en buiten de wedstrijd.
KiSMET speelt op SCUF-controllers en de paddles helpen hem om zijn handen in topconditie te houden. De tap-triggers houden de controller ook zo comfortabel mogelijk, zodat hij zich kan concentreren op het spel.
"Mijn keuze voor een controller is altijd SCUF. Met aanpasbare functies zoals paddles en de verbeterde grip kan ik topprestaties blijven leveren tijdens lange gamesessies. Het gebruik van SCUF-controllers is een essentieel onderdeel geworden van mijn dagelijkse routine als professionele Call of Duty-speler."
Lees het volledige videotranscript
Mijn naam is Matthew Tinsley. Ik kom uit een klein stadje in South Carolina genaamd Greenwood. Ik ben opgegroeid met sporten. Ik hou van mijn familie, hou van mijn vriendin, normale jongen.
Champs Zondag was-het was-het was grappig. Het was het eerste toernooi dat ik ooit heb gespeeld zonder zenuwen. We stonden achterin, ik weet nog dat het een soort tunnel was, en we zagen het hele publiek. Je kon glimpen van ze zien en je kon ze horen brullen. Ik ben nog nooit zo opgewonden geweest om Call of Duty te spelen. Ik weet het niet, er was iets mee, het kriebelde. Ik heb altijd geleefd voor dat moment.
De MVP was cool. Ik denk dat het een gemengd gevoel is, want als iemand MVP werd, hadden we zoiets van, "Dat is cool, wat dan ook." Als we wonnen, was het voor elkaar. Maar ik zal zeggen dat die ene een beetje lief voelde. Het gaf me een goed gevoel omdat ik me bevestigd voelde in wie ik ben als speler, in de aanloop naar dit toernooi, al het harde werk en de uren die ik erin heb gestoken betekenden iets.
Mijn team bestaat nu uit mijzelf, Hydra, Skyz en Sib. Sib is een soort Stone Cold killer; hij straalt puur zelfvertrouwen uit. Hij straalt het uit en dat is goed voor het team. Caesar is zelfverzekerd, maar hij is het tegenovergestelde. Hij is de meest maffe jongen die je ooit zult ontmoeten. Je kunt niet om hem lachen; hij is grappig, hij is een geweldige teamgenoot. Ik hou van die jongen. En dan Paco (Hydra), hij is een beetje van alles.
Dus ik gebruik SCUF. Voor mij is SCUF het belangrijkste: peddels. Ik hou niet van dat klauwgedoe en ik ben bang dat ik carpale tunnel krijg en dat het voor altijd gedaan is met mijn handen. Dus speel ik met paddles, zodat ik me op mijn gemak voel met de controller. Daarnaast zijn de tap triggers het belangrijkste. Mijn lay-out voor SCUF lijkt hier dus op. Het enige verschil zijn de paddles aan de achterkant. De meeste SCUF's worden geleverd met vier paddles. Je kunt deze twee peddels er hier uithalen, zodat er maar twee overblijven. Dat is wat ik doe, gewoon voor het comfort. Je kunt ze nog steeds alle vier gebruiken, maar het enige verschil zijn de sticks. Deze sticks zijn van de PS5, maar ik vind de Xbox One-sticks fijner.
We hebben een soort fitnesstrainer waarbij je je vingers strekt en je vingertikken doet, en dan doe je de polsrotaties en je knijpt en trekt extensies, gewoon verschillende dingen zoals dat om ze goed te laten werken. Ja, die heb ik niet. Ik weet niet wat ik zou doen.
Dus we hebben een soort draaiboek. Ik denk dat we geen letterlijk draaiboek hebben; je kunt niet naar onze PPA gaan en proberen te stelen, "Oh, we hebben New York strats." Het is meer iets mentaals waar we een soort notitie van maken. We hebben onze basisstrategieën, maar van daaruit zijn er waarschijnlijk wel honderd verschillende adaptieve manieren waarop we te werk gaan. Als we X, Y en Z zien, doen we dit, of als er hier een stun is, als er hier een nade is, er zijn zo veel kleine dingen.
Voorbereiding is vrij-iedereen heeft zijn eigen manier om dingen te doen. Pre-routine: Ik zorg ervoor dat ik altijd relatief vroeger wakker word dan ik zou verwachten. Ik geef mezelf meestal een uur extra, zodat ik helemaal wakker ben en al mijn cognitieve vaardigheden op gang zijn.
Ik heb veel druk; ik wil mijn fans gelukkig maken, ik wil mijn familie gelukkig maken, ik wil mijn teamgenoten gelukkig maken. Er komen gewoon veel emoties bij kijken, en ook druk. En het is een goede druk; als ik dat niet voel, doe ik niet meer mee, want ik heb het gevoel dat dat het moment is waarop je die vlinders opbouwt, dat je die anticipatie opbouwt om het podium op te gaan. En zonder dat, heb ik het gevoel dat het niet echt de moeite waard is.
Veel teams zien graag iemand als hun leider. Wij zien ons allemaal graag als leiders. We geloven dat ieder van ons kan zien en beslissingen kan nemen op basis van wat er op de kaart gebeurt en we hebben genoeg vertrouwen dat wat je ook zegt ons geen kaart gaat kosten. Elke keer dat je speelt, kun je niet altijd winnen.
Het is als een ritueel na de wedstrijd: wat er ook gebeurt, winnen of verliezen, we nemen de tijd om onszelf te resetten en terug te komen van dat moment in de wedstrijd, alsof je opgewonden bent, je niet weet wat er gebeurt, je alleen maar speelt. En daarna praat je gewoon over dingen, weet je, hoe we het beter kunnen doen. Dus winnen of verliezen, wat er ook gebeurd is, we nemen altijd 10 of 15 minuten om te ontspannen. Want vaak, zoals een paar jaar geleden, als we winnen of verliezen, beginnen we meteen te praten en lopen de emoties hoog op. Soms zeg je dan iets wat je niet helemaal meende, of begrijp je iets niet op dat moment omdat, weet je, de emoties hoog oplopen en je niet zo helder nadenkt.
Call of Duty heeft me alles gegeven. Ik bedoel, ik heb natuurlijk dieptepunten in mijn leven gehad waarop ik niet echt wist wat ik zou gaan doen. Ik kwam van de middelbare school en koos het pad van gamen, en dat was op dat moment heel eng. Het heeft me een uitlaatklep gegeven om te zijn wie ik wil zijn. Het heeft me een uitlaatklep gegeven om doelen te bereiken waarvan ik niet dacht dat ik ze zou kunnen bereiken. Ik vind het geweldig.